Áttavillt ríkisstjórn

Forgangsröðun verka hjá núverandi ríkisstjórn er í skötulíki.  Hún virðist ekki vita í hvaða erindum hún er.  Athygli vekur mikil ferðagleði forsætis- og utanríkisráðherra, en meira fer á milli mála, hvað þær eru að fara með málflutningi sínum á erlendri grundu.  Forsætisráðherra hitti nýlega Mark Rutte í Brüssel, framkvæmdastjóra NATO, og var mikið í mun að komast upp í 1,5 % í hernaðarútgjöld af VLF.  Til þess taldi hún með ýmsar innviðaframkvæmdir.  Nú stefna ýmsar aðildarþjóðanna á 5 %.  Skyldu ekki tilburðir af þessu tagi virka broslegir fyrir Rutte, Pólverja, Eystrasaltsþjóðirnar og Kaju Kallas, utanríkismálastjóra Evrópusambandsins ?

Þann 17. febrúar 2025 birtist forystugrein í Morgunblaðinu, sem hét:

"Hættuleg forgangsröðun".

Þar var vitnað í Jón Pétur Zimsen, þingmann Sjálfstæðisflokksins:

""Enginn sómi er að þingmálaskrá hæstvirtrar ríkisstjórnar, hvað menntun og líðan barna varðar. Er bráðavandinn virkilega ekki ljós ?  Við erum sem samfélag að bregðast börnum og ungmennum.  Í málaflokkinum ríkir neyðarástand.  Íslenzka æskulýðsrannsóknin staðfestir það.  Með leyfi forseta: 75 % stúlkna í 10. bekk finna fyrir kvíða vikulega eða daglega."  75 %, þar af 34 % daglega.  40 % stúlkna í 10. bekk finna fyrir depurð vikulega eða daglega.  Þar af 17% daglega.  Ungmenni eru meira einmana heldur en elzti aldurshópurinn á Íslandi. Er þetta ávarpað í þingmálaskrá ?  Svarið er nei. Hornsteinn íslenzkunnar, lýðræðis og nýsköpunar, er lesskilningur.  Hvar standa íslenzk 15 ára börn, hvað þetta varðar samkvæmt OECD ?  Tæp 50 % drengja er ekki með grunnfærni í lesskilningi.  Um helmingur drengja er ekki með grunnfærni í lesskilningi í gnægtalandinu Íslandi.  Og rúm 30 % stúlkna er á sama stað.  Og til að bíta höfuðið af skömminni þá eru tæp 30 % 15 ára barna ekki með grunnfærni í skapandi hugsun.  Og skapandi hugsun er það, sem getur skapað mikla fjármuni fyrir okkur.  Þessi vinnubrögð hæstvirtrar ríkisstjórnar auka stéttaskiptingu og aðra misskiptingu í samfélaginu.  Ólíkt þeim erum við í Sjálfstæðisflokkinum tilbúin með aðgerðir í þessum málaflokki.  Við í Sjálfstæðisflokkinum viljum lyfta öllum börnum og hámarka möguleika allra til jafnra tækifæra.  Börn eiga ekki að gjalda stöðu sinnar og stéttar.""  

Hér er vitnað til frammistöðu nemenda við lok grunnskólanáms.  Frammistaðan sýnir, að árangur grunnskólans hefur hríðversnað og er fyrir neðan allar hellur  um þessar mundir. Bent hefur verið á skýringar á þessu, s.s. afleita námsskrá frá tíð Katrínar Jakobsdóttur, menntamálaráðherra 2009-2013, skort á almennu hlutlægu mati - samræmdum prófum og skóla án aðgreiningar.  Hið síðast nefnda er illframkvæmanlegt án þess, að komi niður á gæðum kennslunnar og gerir kennarastarfið nánast óbærilega erfitt.  Grunnskólinn svíkur nemendur og samfélagið um góðan undirbúning fyrir sérhæfingu á framhaldsstigi.  Það þarf að stokka grunnskólann upp, svo að hann gegni sínu hlutverki, eins og hann gerði t.d. á 7. áratug 20. aldar. 

Það er ánægjulegt, að Sjálfstæðisflokkurinn virðist hafa greint vanda grunnskólakerfisins og sé með úrbótatillögur.  Við svo búið má ekki standa, því að gríðarleg sóun á hæfileikum virðist eiga sér stað núna, þar sem skólakerfinu mistekst að veita þriðjungi til helmingi nemenda grundvallarþekkingu til að byggja á.  Þjóðfélagið getur ekki haldið  svona áfram, en valdhafarnir í Stjórnarráðinu kæra sig kollótta.  Það bendir til dómgreindarleysis þeirra og kolrangrar forgangsröðunar. Hagvöxtur og velmegun í þessu þjóðfélagi verða aðeins reist á þekkingu, og sé jafn hátt hlutfall æskunnar útilokað frá þekkingaröflun og hér  virðist vera, er voðinn vís. 

"Ríkisstjórnin hefur sett ýmis mál í forgang, svo sem að auka álögur á helztu útflutningsgreinar þjóðarinnar og veikja þær með því og öðrum ráðum. Hún vill vinna ötullega að því að koma Íslandi inn í Evrópusambandið með öllum þeim mikla tilkostnaði, sem slíku feigðarflani fylgir, og hún vill veikja helztu einkareknu fjölmiðla landsins, þá einu, sem eru líklegir til að geta fjallað um störf hennar á gagnrýninn hátt.  En eins og Jón Pétur bendir á, þá sýnir ríkisstjórnin engan áhuga á að bæta hag nemenda í skólum landsins, sem margir hverjir mega búa við óviðunandi kennslu og jafnvel ótta við ástand, sem ekkert er gert til að takast á við.  Þetta er forgangsröðun, sem er ekki aðeins öfugsnúin; hún er stórhættuleg." 

Sú meinsemd í menntakerfinu, sem hér er fjallað um, hefur fengið að grafa um sig allt of lengi, og ríkisstjórnin treystir sér ekki til að leggja til atlögu við hana.  Þess í stað leggur hún sig fram við lýðskrumsmál, eins og að hækka skattheimtu af atvinnuvegunum.  Hún er þar með að saga í sundur greinina, sem hagvöxtur og velmegun hvíla á.  Þegar nógu mörgum kjósendum verða afleiðingarnar ljósar, mun refsingin verða óvægin. 

Niðurstaðan er sú, að ríkisstjórnin hefur ekki bein í nefinu. Utanríkisráðherra er skelegg um innrásarstríð Rússa í Evrópu, og dregur þá ályktun, að Íslendingum megi aðild að ESB helzt verða til halds og trausts.  Er hún þá að hugsa um Evrópuher, sem Íslendingar yrðu herskyldir í ?  Er hún búin að leysa vandann, sem af sameiginlegu sjávarútvegsstefnunni leiðir fyrir Ísland ?  Fljótfærni og gösslaragangur einkenna um of þessa ríkisstjórn, og þess vegna verður Alþingi að halda í eyrun á henni.