Verður eflingarsprauta á 4 mánaða fresti ? - 2 af 2

Hér fer á eftir þýðing skrifara á síðari hluta vefgreinar Sebastians Rushworths 5. nóvember 2021 um hneykslanlega lélega endingu C-19 bóluefnanna.  Í stað þess að viðurkenna haldleysi bóluefnanna, er frá líður, er bætt við sprautum með ærnum samfélagslegum kostnaði og heilsutjóni, sem engin yfirsýn er á núna.  Það er eins og Bakkabræður hafi ákveðið að skella á stórtækri tilraunastarfsemi á kostnað skattborgaranna. Engin heildstæð stefnumörkun er fyrir hendi hjá heilbrigðisyfirvöldum landsins um að komast út úr þessum faraldri, nema stöðugar bólusetningar, og sú leið er ófær að mati Sebastians Rushworth, sem greint hefur skilvirkni bóluefnanna sem óviðunandi.  Þar er um misheppnaða vöru að ræða, sem fyrir löngu ætti að vera búið að gangast við af hálfu framleiðendanna. Það er auðveldara að ná fram hjarðhegðun en hjarðónæmi.  Hið síðar nefnda næst úr þessu aðeins á náttúrulegan hátt. Að telja fólki trú um, að "örvunarsprautan" skili okkur til hjarðónæmis, er líklega hreinræktuð óskhyggja, sem ekki styðst við neinar marktækar rannsóknir.  

"Ef ríkisstjórnum hefði ekki legið svona mikið á að koma bóluefnum í borgarana, en hefðu þess í stað krafizt 6 mánaða reynslutíma af tvöföldu blindprófi með bóluefnin, í stað 2 mánaða, hefði aðeins Moderna-bóluefnið verið viðurkennt í upphafi. 

Þegar við athugum lengra tímabil en 6 mánuði frá bólusetningu, verður ástæða til að verða enn niðurdregnari.  Við 9 mánaða markið veitir Pfizer-bóluefnið ekki lengur nokkra vörn við einkennum covid-19.  Því miður voru ekki til haldbær gögn um Moderna-bóluefnið eftir 9 mánuði vegna aðeins fárra, sem hlutu bólusetningu með því fyrir 9 mánuðum, en að 6 mánuðum liðnum hafði eiginleiki Moderna til að hindra smit C-19 með einkennum fallið niður í aðeins 59 %.  Þannig virðist vera samfellt fall í skilvirkni Moderna-bóluefnisins við sérhverja áfangaathugun, og ekkert bendir til stöðvunar fallsins.

Hvað kemur í ljós, ef við lítum á lýðfræðilega undirhópa, t.d. eldri borgara, sem eru í langmestri áhættu vegna covid-19, og eiga þess vegna mest undir gagnsemi bólusetninganna ?

Fólk yfir 80 sýndi í upphafi sterk viðbrögð við bóluefninu, þ.e. 73 % lækkun hlutfallslegrar áhættu einkennasmits eftir 1-2 mánuði frá bólusetningu.  Hins vegar lækkar þetta niður í aðeins 50 % eftir 2-4 mánuði og eftir 6 mánuði er gagnsemin alls engin.  Jafnvel fyrir miðaldra (50-64 ára), sem hafa virkara ónæmiskerfi og ættu þess vegna að bregðast öflugar við bóluefnunum, eru þau gjörsamlega gagnslaus við að hindra sýkingu með einkennum eftir 4-6 mánuði.  Eini hópurinn, þar sem skilvirkni bóluefnanna er meiri en 50 % eftir 4 mánuði, er undir 50 ára aldri (skilvirkni 51 % eftir 4-6 mánuði). 

Hversu góð bóluefnin eru við að koma í veg fyrir smit með einkennum, er auðvitað ekki aðalatriðið, ef við venjulega eigum við með einkennasmiti eitthvað í líkingu við algengt kvef fremur en Spænsku flensuna.  Það, sem höfuðmáli skiptir, er, hversu vel bóluefnunum tekst að koma í veg fyrir alvarleg veikindi.  Nú skulum við skoða það.

 Á tímabilinu 1-2 mánuðum frá bólusetningu leiddu bóluefnin til 91 % áhættulækkunar að lenda á spítala eða deyja.  Á tímabilinu 4-6 mánuðum féll þetta í 74 %, og frá 6 mánuðum lækkaði áhættuminnkunin í 42 %, þótt mismunur á áhættu bólusettra og óbólusettra að þessu leyti væri ekki lengur tölfræðilega marktækur.  M.ö.o. var ekki lengur tölfræðilega marktækur munur á áhættu bólusettra og óbólusettra sjúklinga að lenda í alvarlegum veikindum með spítalavist eða að deyja.  

[Undirstrikun skrifara.]

Ég tel 2 mögulegar skýringar á hröðu falli á virkni bóluefnanna.  Sú fyrri er, að það sé vegna takmarkaðs ónæmis af völdum bóluefnanna, og hin seinni er stöðug þróun veirunnar og einkum ris Delta-afbrigðisins.  Ef seinni skýringin er rétt, er alls engin ástæða til að gefa fólki viðbótar sprautur (örvunar), því að þær mundu ekki gera nokkurn skapaðan hlut til að bæta ónæmið.

Ef fyrri skýringin er rétt, er viss ástæða til viðbótar sprautu, þótt það virðist fráleitt að sprauta alla með viðbót á 4 mánaða fresti gegn veiru, sem fyrir flesta hefur ekki meiri áhrif en kvef, og 99,8 % af smituðum lifa C-19 af, og þótt verulegt náttúrulegt ónæmi sé nú þegar fyrir hendi í öllum samfélögum vegna allra þeirra, sem nú þegar hafa smitazt af covid.  Ólíkt skammtíma vörn bóluefnanna, hefur vörnin, sem verður til við smit, reynzt vera bæði endingargóð og breiðvirkandi, þrátt fyrir ruslvísindi, sem halda fram hinu gagnstæða og CDC [Centers for Disease Control and Prevention í BNA] stendur að. Hins vegar er rík ástæða til reglulegra bólusetninga fjölveikra eldri borgara á 4 mánaða fresti, helzt með Moderna-bóluefninu.

Jæja, hvaða ályktanir getum við núna dregið ?

Bóluefnin eru miklu óskilvirkari en búizt var við upphaflega, og skilvirknin fellur hratt.  Með þessa vitneskju í farteskinu er hugmyndin um, að hægt sé að bólusetja þjóðir til að losna við faraldurinn, hrein vitleysa.  [Sóttvarnarlæknir og heilbrigðisráðherra Íslands (Svandís S.) halda þessari bölvaðri vitleysu (bolaskít) enn að þjóðinni.]  Eina leiðin til að losna við faraldurinn er, að nægilega margir smitist og þrói með sér náttúrulegt ónæmi, en þannig hafa allir undangengnir veirufaraldrar í öndunarfærum horfið.  

  

 

 

 

Athugasemdir

[Kristín Inga Þormar, 18.11.2021 kl. 22:39]

Það má alveg velta því fyrir sér hvort þessar endalausu sprautur hafi einhvern allt annan tilgang heldur en að "bjarga heimsbyggðinni úr einhverjum heimsfaraldri".

Mín kenning er að svo sé, enda hef ég aflað mér nægilegra upplýsinga og sannana fyrir því að þessi kenning mín sér rétt.

[Bjarni Jónsson, 19.11.2021 kl. 17:21]

Erum við ekki einfaldlega vitni að ósvífinni markaðassókn lyfjafyrirtækjanna gegn ríkisstjórnum í vanda og suumum á barmi örvæntingar ?  Hver viðbótar sprautan á fætur annarri virkar eins og gullgerðarvél fyrir þessi fyrirtæki.  Það er mjög grunsamlegt, að lyfjafyrirtækin skyldu stöðva marktækustu rannsóknirnar á langtíma virkni bóluefnanna áður en hlutfallsleg áhættulækkun bólusettra lækkaði undir 50 %, sem var upphaflegt viðmið ríkisstjórnanna samkvæmt Sebastian Rushworth.  Allar gróusögur um annarlega fyrirætlun lyfjafyrirtækjanna eru aðeins vatn á myllu þeirra.  Sænska rannsóknin, sem Sebastian Rushworth útskýrir í grein sinni, sýnir, að bóluefnin, sem til rannsóknar voru, standast ekki lágmarkskröfur stjórnvalda um varnir til frambúðar.  Bólusettir, sem veikzt hafa fullbólusettir af C-19, geta væntanlega saksótt íslenzka ríkið og átt von á allt að MISK 11 í bætur.  Viðbótar bólusetningin ver ríkið gegn hættu á saksóknum, þar til áhrif hennar fara að dvína.  Um er að ræða tilraunabólusetningar, og lyfjafyrirtækin létu ríkisstjórnirnar á þeim grundvelli skrifa undir skaðleysisyfirlýsingu.  Tilraunin mistókst hrapallega.  Þessi tilraun með genatækni til að mynda ónæmi mistókst fullkomlega.  Hvers vegna er það ekki viðurkennt ?  Varan er fjær væntingum en nokkurn óraði fyrir.  Er þetta stærsta hneykslið í sögu læknisfræðinnar ?

[Loncexter, 19.11.2021 kl. 18:51]

Getur verið að heimurinn sé svo spilltur, að það séu t.d framleiðendur þjófavarnakerfa sem standi á bak við innflutningi á fólki sem þarf að stela meira en annað fólk ? Fátt kemur á óvart núorðið.

[Kristín Inga Þormar, 19.11.2021 kl. 19:00]

Þetta er klárlega allra stærsta hneykslið í sögu læknisfræðinnar, en þetta hefur aldrei snúist um heilsu eða bjarga lífum, heldur þvert á móti. Það er lítið mál að finna það á netinu ef maður leitar, og ég hef sjálf bloggað töluvert um það.

[Bjarni Jónsson, 21.11.2021 kl. 11:46]

Ég ætla ekki að rengja það, að þú, Kristín Inga, hafir fundið "á netinu" óyggjandi sannanir fyrir illum hug lyfjafyrirtækjanna við markaðssetningu bóluefnanna.  Það er ábyrgðarhluti að fara fram með slíkar ásakanir á opinberum vettvangi.  Ég hef ekki lagt mig eftir slíku.  Gagnvart mér blasir hins vegar við misheppnuð tilraun lyfjafyrirtækjanna með nýja tækni, genatækni, til að skapa ónæmi hjá fólki gagnvart veirunni SARS-CoV-2, hvort sem er upphaflega Wuhan útgáfan eða seinni afbrigði, frá alfa til delta.  Útkoman er vörusvik, þar sem varan gerir ekki það, sem henni er ætlað.  Gagnsemin gagnvart smithættu og alvarlegum veikindum dugar að hámarki 6-9 mánuði, og það er ófullnægjandi til að skapa hið eftirsóknarverða hjarðónæmi.  Hið eina, sem dugar er útbreitt náttúrulegt ónæmi.  Það er bæði breiðvirkandi (á stökkbreytingar) og langvarandi.  "Glæpur" lyfjafyrirtækjanna var að stöðva langtíma eftirfylgni með virkni bóluefnanna í blindprófunum (randomised trials), eins og Sebastian Rushworth bendir á.