Olíuverðið og forræðishyggjan

Margir hafa furðað sig á, að ekki skuli að ráði hafa slegið á spurn eftir olíu nú í upphafi 21. aldarinnar þrátt fyrir ferföldun olíuverðs á sama tímabili.  Samkvæmt lögmálinu um samband framboðs og eftirspurnar hefði strax átt að draga úr eftirspurn árið 2005.  Það gerðist ekki, en árin 2006 og 2007 hefur þó dregið úr eftirspurninni í iðnvæddu löndunum, aðildarlöndum OECD.  Hins vegar jókst notkun þróunarríkjanna á olíuvörum á sama tímabili um u.þ.b. 1,3 milljónir tunna á sólarhring.  Hvernig má það vera, þegar nærri lá, að verðið tvöfaldaðist á þessum árum ? 

Skýringanna er að leita í afskiptum stjórnmálamanna í þriðja heiminum af markaðinum.  Slík inngrip eru oftast til ills eins fyrir almenning.  Stjórnlyndir valdsmenn í þrija heiminum hafa beitt ríkissjóðum landa sinna til stórfelldra niðurgreiðslna á verði eldsneytis í löndum sínum og þess vegna hafa neytendur í löndum þeirra lítið sem ekkert orðið varir við gríðarhækkanir á verði eldsneytis hingað til.  Í mörgum tilvikum er um að ræða sömu lönd og iðnaðarráðherra Íslands hefur hvatt íslenzk fyrirtæki til að fjárfesta í virkjunum í.  Verður hlutverk "orkuútrásarinnar" það að keppa við niðurgreidda raforku í þróunarlöndum ? 

Þessi inngrip stjórnmálamanna í verðmyndun á frjálsum markaði hafa valdið ómældum hörmungum hjá fólki á hungursbarmi vegna verðhækkana á matvælum, sem tengjast orkuverði.  Þessi afskipti stjórnlyndra valdsmanna eru að keyra efnahagskerfi heimsins á slig og valda þannig tjóni, sem mælt verður í trilljónum króna vegna stöðnunar og samdráttar.

Stjórnmálamenn ættu að vanda sig alveg sérstaklega og fara í umfangsmiklar áhættugreiningar áður en þeir ákveða að skipta sér af verðmyndun á markaði.  

 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Orkubylting