Annus Horribilis

Þegar spurningin um það, hvort íslenzkir skattborgarar eigi að gangast í ábyrgð fyrir innistæður einkabanka á erlendri grundu, er vegin og metin, er óhjákvæmilegt að komast að þeirri niðurstöðu, að eðlilegt sé að láta lagabókstafinn vega meir en skoðun ráðherra, þingmanna eða almennings erlendis.  Íslendingar spiluðu rassinn úr buxunum, en þeir spiluðu engu að síður eftir leikreglum evrópska efnahagssvæðisins, EES, sem í þessu tilliti eru reglur Evrópusambandsins, ESB.  Ekki er vitað til, að þar séu nokkur ákvæði um, að ríkissjóður heimalands alþjóðlegra banka skuli baktryggja innistæður á erlendri grundu, enda hlyti Fjármálaeftirlitið (FME) þá fyrir löngu að hafa gripið í taumana. 

Nú hefur verið upplýst, að jafnaðarmennirnir Björgvin og Darling, sem stjórna ráðuneytum bankamála og fjármála í löndum sínum, hafi átt með sér fund í Lundúnum 2. september 2008, sem sá síðar nefndi hefur vitnað til með dularfullum hætti.  Brýnt er, að gjörðabók þessa fundar verði birt hið snarasta til að taka af allan vafa um, hvor jafnaðarmannanna fer nú með fleipur.   Ætla má, að korni illinda landanna tveggja nú hafi verið sáð á þessum fundi í kumpánlegu hjali jafnaðarmannanna.  Eftir stendur, að nú sýna þessir jafnaðarmannaflokkar Íslands og Stóra-Bretlands sitt rétta andlit, þar sem sá íslenzki virðist hafa tilhneigingu til að bogna í hnjánum gagnvart systurflokkinum.  Þeir skirrast ekki við að bera hagsmuni Litlu-Gunnu og Litla-Jóns á Íslandi fyrir borð.

Allar aðstæður í alþjóðamálum eru nú að umturnast við tap á fé vogunarsjóða, sem nemur upphæðum, sem eru hærri en nemur verðmætum allrar árlegrar heimsframleiðslu eða yfir 60 trilljónum bandaríkjadala.     Brezka fjármálakerfið, "City of London", sem er hið stærsta í Evrópu og jafnvel stærra en "Wall Street" í BNA, er í miklum vandræðum og hefur þegar þegið mikinn ríkisstuðning frá jafnaðarmönnum í ríkisstjórn Stóra-Bretlands.  Við þessar aðstæður hefur þessi sama ríkisstjórn gert út af við íslenzka bankakerfið og þar með gert atlögu að fjárhagslegu sjálfstæði Íslands, og gerir nú ósvífna og hrottafengna tilraun til fjárkúgunar á íslenzku þjóðinni.  Komist jafnaðarmennirnir upp með allt þetta, hneppa þeir þar með íslenzku þjóðina í ánauð í aldarfjórðung.  Grafið hér að ofan af skuldum ríkissjóðs sem hlutfalli af VLF (heildar landsframleiðslu) sýnir, að á árabilinu 1996-2000 voru skuldirnar lækkaðar um 4 % af VLF á ári.  Nemi skuldir landsins af völdum brezku ríkisstjórnarinnar 100 % af VLF, þegar upp verður staðið, gæti tekið okkur aldarfjórðung að greiða þær.   Fari allt á versta veg, verður þetta meiri klafi á hvert mannsbarn á Íslandi en lagður var á hvern ríkisborgara Weimarlýðveldisins með Versalasamningunum 1919 eftir ósigur Vilhjálms 2. Þýzkalandskeisara í heimsstyrjöldinni 1914-1918.   Þessi aðör brezkra jafnaðarmanna að sjálfstæði Íslands, sem þeir hafa fylgt eftir með stöðvun gjaldeyrisflutninga til og frá Íslandi til að kúga okkur til hlýðni, er með þeim hætti, að Ísland getur aðeins fallizt á að greiða lágmark, sem lög og reglur kveða á um. 

Að slíkum ákvörðunum teknum þarf að hefja gagnsókn.  Sækja gegn brezkum jafnaðarmönnum í mögnuðu áróðursstríði á öllum vígstöðvum og draga þá að lokum fyrir dóm fyrir að hafa valdið Íslendingum feiknartjóni með því að fara offari gegn Landsbankanum og Kaupþingi.  Brezki Íhaldsflokkurinn mun snúast á sveif með Íslendingum, og dagar Skotans í Downingstræti 10 og Marxistans fyrrverandi við hliðina munu verða taldir í "Whitehall". 

Auðvaldsskipulagið í heiminum er að hruni komið.  Árangursríkasta samfélagsskipan manna hingað til er að drepast úr innanmeini.  Auðvaldsseggirnir eitruðu auðvaldskerfið.  Ríkisstjórnir, þingin, seðlabankar og fjármálaeftirlit heimsins hafa fyrir löngu dregizt aftur úr og botnuðu ekkert í því lengur, hvernig kerfið virkaði.  Sífellt nýjar fjármálaafurðir sáu dagsins ljós og vogunarsjóðir voru látnir óáreittir við athæfi sitt.  Fjárglæfrar voru stundaðir, og það er grundvallar atriði hefðbundins auðvaldsskipulags í anda Johns Lockes og Adams Smiths, að menn gjaldi mistaka sinna og misgjörða og njóti að sama skapi heiðarlega fengins ávinnings í sveita síns andlitis.  Svo kann að fara, að fallkandidatar íslenzka auðvaldsins þurfi einnig að svara til saka fyrir íslenzkum dómstólum. 

Stórfelldur ríkisrekstur blasir við í flestum löndum heims næstu misserin.  Sameignarsinnar og jafnaðarmenn munu reyna að þvælast fyrir nýrri einkavæðingu í lengstu lög.  Þeir geta þó ekki bent á nein dæmi þess, að opinber rekstur hafi skapað þegnunum meiri hagsæld en einkarekstur.  Við eigum val á milli hafta og stöðugrar fátæktar undir oki ríkisumsvifa, sem nema yfir 50 % af VLF annars vegar og auðsældar áratugum saman fram að næstu kreppu hins vegar, sem því miður verður ekki umflúin, nema stökkbreyting verði á "homo sapiens".

 Sjálfstæðismenn komu í veg fyrir, að útblásnir útrásarmenn næðu tangarhaldi á Orkuveitu Reykjavíkur með REI ævintýrinu.  Ýmsir Sjálfstæðismenn vöruðu við hættunni, 6 borgarfulltrúar flokksins lögðu við hlustir, og Framsóknarflokkurinn sleit meirihluta samstarfinu í borgarstjórn að lokum og gekk til liðs við sameignarsinna og jafnaðarmenn til að þóknast úrásarjöfrum.    Þessir aðilar dásömuðu allir kosti þess fyrir Reykvíkinga að eiga hlut að útrás og deildu hart á Sjálfstæðismenn fyrir andstöðu við "Casino" kerfið.  Iðnaðarráðherra jafnaðarmanna lék undir feigðarflanið á hörpu sína og fór gandreið til fjarlægra "fjárfestingartækifæra", þar sem engum hafði dottið í hug að fjárfesta áður.  Allt naut þetta velþóknunar og örvunar forseta lýðveldisins, sem er af og kanski enn á vinstri kantinum.  Ekki má gleyma því, að Framsóknarflokkurinn ber stjórnskipulega ábyrgð á framkvæmd einkavæðingar bankanna, þar sem hún fór fram með viðskiptaráðherra úr Framsóknarflokkinum í ríkisstjórn undir forsæti Sjálfstæðisflokksins. 

Það er þess vegna hjákátlegt, og jafnvel nálegt, þegar andstæðingar Sjálfstæðisflokksins gefa til kynna, að stefna Sjálfstæðisflokksins hafi beðið skipbrot með falli frjáls markaðar á Íslandi.  Sjálfstæðisflokkurinn gerði tilraun til að hefta ofurvald auðjöfranna með svo nefndu "fjölmiðlafrumvarpi" á sinni tíð.  Alþingi samþykkti reyndar frumvarpið, en forseti lýðveldisins braut þetta andóf flokksins á bak aftur. 

Að skella skuldinni af hruni auðvaldsskipulagsins á Sjálfstæðisflokkinn og stefnu Sjálfstæðismanna um einstaklingsfrelsi og einkaframtak í öndvegi er álíka gáfulegt og að ásaka vegagerðarmenn um slysafaraldur í umferðinni.  Hitt er annað mál, að nýja vegi verður nú að hanna með nýjum hætti.