Hörmang eða (há)tækni

Hörmangarar og tuskusalar tröllriðu hér húsum í upphafi aldarinnar, þegar helztu seðlabankar heimsins skópu hrikalega eignabólu heims um ból með seðlaprentun og lágum vöxtum.  Þessu var leyft að viðgangast hérlendis, af því að háir sem lágir fengu glýju í augu af háu verðgildi krónunnar og ört hækkandi eignaverði, hækkandi launatekjum og vaxandi tekjum ríkis, sveitarfélaga og þjóðarbúsins alls. 

Andanum hafði verið sleppt úr flöskunni, og hann varð óviðráðanlegur.  Árið 2004 reyndu stjórnvöld, sællar minningar, að hefta ógnartök þessara fjárplógsmanna á fjölmiðlum, en höfðu ekki erindi sem erfiði, þar sem forseti lýðveldisins greip í taumana vegna meintrar gjáar á milli þings og þjóðar.  Á sama tíma var reyndar lagður hornsteinn að starfsemi, sem nú malar gull og reist er á tækniþekkingu á sviðum þungaiðnaðar, virkjana, hugbúnaðargerðar og margvíslegrar annarrar þekkingar á ólíkum sviðum.

Nú hefur myndazt djúpstæðari gjá á milli þings og þjóðar en sögur herma.  Yfir 15 % kjósenda virðast munu skrifa undir bænaskjal til forsetans um að stuðla að sínu leyti að því, að mesta deilumál lýðveldistímans gangi til úrskurðar þjóðarinnar.  Hafni forsetinn þessari málaleitan, verður ekki annað séð en á hann sannist, að hann er flautaþyrill og algerlega ósamkvæmur sjálfum sér.  Hvernig mun sagan dæma slíkt framferði ?  

Styrmir Gunnarsson, fyrrverandi ritstjóri Morgunblaðsins, hefur verið óþreytandi við að kynna nýja bók sína, Umsátrið, um aðdraganda Hrunsins, Hrunið sjálft, og vangaveltur sínar um lærdóma þá, sem nauðsynlegt er, að þjóðin dragi af óförunum.  Leikur ekki á tveimur tungum, að mikill fengur er að bók Styrmis og tilhlökkunarefni að lesa hana. 

Höfundur þessa vefseturs er sammála þeirri niðurstöðu Styrmis, sem hann hefur undirstrikað í viðtölum, að siðbótar er sár þörf í þessu samfélagi.  Valdastéttin brást, en það sem við tók, voluð vinstri stjórn, er verra en nokkurn gat órað fyrir og þyngra en tárum taki að horfa upp á aðfarir hennar.  Það er svo alvarlegur maðkur í mysunni, að færa verður ákvörðunartöku helztu ágreiningsmála frá stjórnmálamönnum og beint til þjóðarinnar.  Slíkt hefur gefizt Svisslendingum vel. Til að draga úr umstangi og kostnaði við slíkar atkvæðagreiðslur er æskilegt að virkja "upplýsingatæknina", en girða þó fyrir kosningasvindl.  Að leyfa þjóðinni að dæma um afskúm það, sem vinstri flokkarnir rétta að núlifandi og komandi kynslóðum og getur riðið efnahag þjóðarinnar og greiðslugetu að fullu, er sanngjörn krafa og yrði viturleg ráðstöfun. 

 Hvað á að segja um fjármálaráðherra, sem heldur því fram í blaðagrein, að skattahækkanir örvi hagvöxt ?  Það er ljóst orðið, að ríkisstjórnina skipar hópur rassálfa, sem kann ekki réttri hendi í rass að taka.  Landið er stjórnlaust, engin forysta er veitt í neinu, sem máli skiptir og til framfara horfir, og útlendingar gapa af undrun yfir útúrboruhætti ráðherra og pótintáta þeirra.  Allar aðgerðir ríkisstjórnarinnar hafa dýpkað kreppuna.  Hún er pukurgjörn og óheiðarleg í málflutningi og gjörðum,  gerir illt verra og þvælist fyrir viðreisn atvinnulífsins. 

Furðu gegnir, hversu illa gengur að henda reiður á skuldum þjóðarbúsins.  Það, sem höfuðmáli skiptir hins vegar, eru skuldir ríkissjóðs.  Við sjáum hér að neðan, að í ýmsum löndum Evrópu eru þær gríðarlegar og meiri en hérlendis, ef amlóðum vinstri stjórnarinnar tekst ekki að hengja myllustein Evrópusambandsins um háls okkar.  Auk Eystrasaltslandanna er talin hætta á, að sum neðangreindra landa stefni í greiðsluþrot, því að ákvæði eru um það í Maastrichtsáttmálanum, að önnur ríki ESB skuli ekki hlaupa undir bagga í slíkum tilvikum.  Annað var talið mundu ýta undir agaleysi í ríkisfjármálum.  Það eykur á vandann í þessum efnum, að Evrópubankinn er nú að undirbúa að draga úr peningamagni í umferð af ótta við verðbólgu af völdum lausbeizlaðra ríkisfjármála á evru-svæðinu.  Þá mun efnahagsvandinn í Dubai hafa neikvæð áhrif á hagkerfi Evrópu og víðar.   Ríkisskuldir verst settu ríkjanna innan evru-svæðisins að þessu leyti eru sýndar hér að neðan sem hundraðshluti af VLF:

• Grikkland:       135 %        Verði Icesave ánauðinni ekki bætt ofan á
• Ítalía:            118 %        ríkisskuldir, sem nú stefnir í, verða íslenzku
• Írland:             96 %        ríkisskuldirnar ekki langt frá meðaltali evru-
• Portúgal:          91 %        svæðisins.  Það var þess vegna ömurlegt
• Spánn:             74 %        á Fullveldisdaginn að heyra því gerðir
• Evru-svæðið:    88 %        skórnir, að Ísland stefni í gjaldþrot,

og ESB-moldvörpur settu á ræður um, að þar með gæti landið ekki talizt sjálfstætt lengur.  Mannvitsbrekkur þessar, allar á ríkisjötunni, virðast ekki hafa heyrt getið um Argentínu, sem í tvígang á seinni árum hefur lent í greiðsluþroti, en tapaði í hvorugt skiptið sjálfstæði sínu.  Rússland mætti einnig nefna sem dæmi um land, sem lent hefur í greiðsluþroti, en hefur síðan greitt upp allar fyrri skuldir sínar við útlönd. 

Sama á við um Ísland.  Þegar borgaraleg öfl loksins ná að leiðrétta þau herfilegu mistök búsáhaldabyltingarinnar að setja hér til valda algerlega óhæft og siðlítið fólk til að stjórna landinu með afturgöngum gjaldþrota félagshyggju í sínu Pandóruboxi og styrk stjórn tekur við völdunum, sem stjórnar af heilbrigðu hyggjuviti í anda vélvirkjans Lula í Brasilíu, sem Jón Hákon Magnússon ber saman við steingervinginn í íslenzka fjármálaráðuneytinu í Morgunblaðsgrein þann 4. desember 2009, þá mun hagur strympu taka strax að vænkast.