Tólf rökleysur aðildarsinna - framhald

Í síðustu vefgrein var fjallað um fyrstu 6 rökleysur aðildarsinna fyrir inngöngu í Evrópusambandið - ESB, sem þeir hafa birt sem heilsíðuauglýsingu í dagblöðum dag eftir dag.  Í fyrstu 6 "röksemdunum" stóð ekki steinn yfir steini; nú skal kanna, hvort hinar 6 seinni eru bragglegri:

7. "Áherzla á lítil menningarsvæði -  Lítil málsvæði hafa fengið stuðning, og miklum fjármunum er varið til þess að þýða bækur frá smáþjóðum yfir á önnur mál og öfugt."                              Það er nú að seilast um hurð til lokunnar að ætla inn á gafl í Berlaymont til að fá íslenzkar bækur útgefnar í Evrópu eða þýðingar útgefnar á Íslandi.             Þetta heitir að skrapa botninn í leit eftir rökum fyrir aðild.

8. "Mikilvæg áhrif á Evrópuþingi - Á Evrópuþinginu sitja nú um 750 þingmenn.  Enginn þeirra kemur frá Íslandi.  Við inngöngu fengju Íslendingar 6 þingsæti eða tæplega 1 % þingmanna."              Það eru greinilega brandarakarlar og -kerlingar, sem samið hafa þessar rökleysur, og reyndar er vandséð, hver þeirra nær botninum.  Það má hverju barni ljóst vera, að þessi þingmennska á ESB-þinginu, jafnvel þó að þangað veldust vanir málþæfendur af Alþingi, mundi alls engu skila fyrir hagsmuni Íslands, og aðeins hafa í för með sér kostnað fyrir ríkissjóð Íslands.  Oft veltir lítil þúfa þungu hlassi, en það getur þó ekki átt við um 1 % þingmanna á ESB-þingi ofan af Íslandi.            Til að þetta séu rök, sem hægt er að taka alvarlega, þarf að sýna a.m.k. dæmi um, að slíkt hafi gerzt.

9. "Íslendingar halda öllum sínum auðlindum og fullum yfirráðum yfir þeim. - Engin erlend þjóð fengi rétt til þess að veiða við Ísland við inngöngu Íslands í ESB, og fiskveiðistjórnunarkerfið yrði samkvæmt ákvörðun Íslendinga."                                         Hér eru ósvífnar fullyrðingar bornar á borð fyrir landsmenn, sem ekki standast miðað við almenna þekkingu, sem fyrir hendi er um hina sameiginlegu fiskveiðistjórnunarstefnu ESB- "CAP-Common Agricultural and Fishery Policy of EU".  Þetta var krafa Íslendinga í aðlögunarviðræðunum við ESB, en þær strönduðu fyrir 4 árum á því, að ESB gat ekki fallizt á, að Íslendingar brytu þannig niður sameiginlega fiskveiðistefnu sambandsins, sem ásamt landbúnaðarstefnunni er einn af hyrningarsteinum ESB.                                                  Hér fara aðildarsinnar fram með óskhyggju, sem í ljósi sögunnar er hrein blekkingarstarfsemi, og sumir mundu segja þetta lygar af ómerkilegasta tagi.  Sýnir þetta, hversu málstaður aðildarsinna er ofboðslega lélegur, og hversu lélegir pappírar og hreinræktaðir skýjaglópar þeir sjálfir eru. 

10. "Ný tækifæri í landbúnaði - Svíar og Finnar fengu samþykkt að styrkja má landbúnað norðan 62. breiddargráðu meira en almennt gerist innan sambandsins.  Sama myndi gilda á Íslandi.  Reynsla nágrannalandanna er, að inngangan hefur jákvæð áhrif, bæði fyrir bændur og neytendur."           Þessi fullyrðing um jákvæða reynslu framleiðenda og neytenda landbúnaðarvara af ESB orkar mjög tvímælis.  Bændum er borgað fyrir það, sem þeir framleiða ekki, og er slíkt eins óheilbrigt og hugsazt getur í heimi, þar sem hungursneið er vandamál um 2 milljarða manna.  Tíð eru mótmæli bænda, t.d. í Frakklandi, gegn landbúnaðarstefnunni, þar sem þeir hafa sturtað úr vögnum sínum og úðað úr mykjudreifurum framan við stjórnarbyggingar.  Neytendur mega búa við tollvernd landbúnaðar gagnvart ríkjum utan ESB, og bitnar það á neytendum hérlendis, eins og Jón Gerald Sullenberger í Kosti hefur bent á, t.d. varðandi frosið brokkolí frá BNA.  Tæpur helmingur af fjárlögum ESB fer til landbúnaðarins, en megnið lendir hjá stórbændum.  Í íslenzkum dýrastofnum eru fólgin verðmæti, sem ástæða er til að varðveita.                               Aðalatriðið við rýmri innflutning landbúnaðarvara er, að íslenzkir bændur fái að sitja við sama borð og kollegar þeirra erlendis.  Þetta þýðir, að ekki á að leyfa innflutning á vörum, sem eru miklu rýrari að gæðum en innlendar samkeppnisvörur m.t.t. eiturefna, sýklalyfja, tilbúins áburðar o.þ.h., því að hollustan á að vera í fyrirrúmi.   

11. "Sterkara Ísland - Á Íslandi borgum við margfalda vexti á við fólk í nágrannalöndunum.  Vaxtaálag á lán vegna krónunnar er allt að 4,5 %.  Umframvaxtakostnaður þjóðarinnar er yfir 200 milljarðar á ári, sem er um 2 milljónir króna á hvert heimili.  Ríkissjóður greiðir um þrefalt hærri vexti en hann þyrfti miðað við kjör Grikkja."                                         Hér er snara nefnd í hengds manns húsi, þar sem kjör Grikkja eru borin saman við kjör Íslendinga.  Grikkir eru gjaldþrota í raun, hafa of litla greiðslugetu og eru rúnir lánstrausti eftir vist sína á evru-svæðinu.  Höfundur þessarar röksemdar getur þess ekki, að Evru-bankinn stendur um þessar mundir í mikilli baráttu við verðhjöðnun, og þess vegna eru millibankavextir neikvæðir á evrusvæðinu, og sparifjáreigendur fá enga ávöxtun. Evrusvæðið er með öðrum orðum helsjúkt, efnahagslega, en t.d. hvorki Bretar né Svíar með sína eigin gjaldmiðla eiga við sambærilegan hrörnunarsjúkdóm að stríða í sínum hagkerfum. Hér á landi eru vextir Seðlabankans raunar óeðlilega háir að flestra mati, þ.e. röksemdir Peningastefnunefndar að halda þurfi vöxtum uppi vegna óvissu í kjaradeilum eru mjög vafasamar, og fáir eru sammála henni.  Það er skrýtið ástand bæði á evru-svæðinu og á Íslandi, sem veldur þessum mikla vaxtamun.                                   Á vaxtastiginu eru tvær hliðar, og snýr önnur að sparendum og hin að lántakendum.  Fáar þjóðir búa við eins háa eiginfjármyndun og Íslendingar, og stafar það af óvenju almennu eignarhaldi fjölskyldna á íbúðunum, þar sem þær búa, og almennt háum lífeyrissparnaði á Íslandi. 

12. "Þjóð meðal þjóða - Líklegt er, að smæð þjóðarinnar verði okkur styrkur, ásamt með því, að við erum að semja við margar hefðbundnar vinaþjóðir.  Til slíkra viðræðna hlýtur þjóðin að ganga sannfærð um það að reyna að ná fram hinu bezta, en jafnframt tilbúin til þess að hverfa frá þeirri leiðinni, ef niðurstaðan er ekki þolanleg. " O, sancta Simplicitas", sögðu Rómverjar - ó, heilaga einfeldni - er eiginlega allt, sem hægt er að taka sér í munn eftir lestur svo einfeldningslegs texta.          Eru menn búnir að gleyma öllum þvingunaraðgerðunum, sem hafðar voru í frammi að hálfu "vina okkar" í Evrópusambandinu í Icesave-deilunum, töfunum hjá AGS fyrir tilverknað ESB-ríkja, og síðast en ekki sízt málatilbúnaðinum gegn Íslandi fyrir EFTA-dómstólinum, þar sem Íslendingar höfðu loks fullnaðarsigur ?       Höfundur þessarar "röksemdar" horfir framhjá grundvallaratriðinu í sambandi við samninga við ESB, að búið er að láta reyna á samningsvilja Berlaymont í aðlögunarviðræðum.  Það gerðist í marz árið 2011, fyrir réttum 4 árum, eins og Jón Bjarnason, fyrrverandi sjávarútvegsráðherra, getur staðfest.  Þá steytti viðræðurnar á skeri - raunverulega slitnaði upp úr þeim árið 2011 vegna þess, að ESB féllst ekki á skilyrði Alþingis um sjávarútvegsmál, landbúnaðarmál og málefni búfjársjúkdómavarna, en  Össur, umsóknarráðherra, neitaði að horfast í augu við sannleikann, sem var sá, að viðræðurnar höfðu verið með öllu árangurslausar, þó að köflum væri lokað, þar sem Ísland þegar hafði aðlagað sig stjórnkerfi ESB með aðild sinni að EES.                                            Þáverandi ríkisstjórn skorti hugrekki til að tjá Alþingi og þjóðinni sannleikann þá, og þess vegna heldur þessi bölvaði skrípaleikur áfram, eins og afturganga, sem gengur ljósum logum, þegar menn þurfa í raun og veru að snúa sér að alvöru viðfangsefnum. 

Hjörleifur Guttormsson, náttúrufræðingur, ritaði grein um þingsályktun fyrra þings frá 16. júlí 2009 og bréf Utanríkisráðherra til ESB 12. marz 2015.  Í greininni gætir meiri skarpskyggni en orðið hefur vart hjá núverandi forystu Vinstri hreyfingarinnar græns framboðs - VG - í ESB-málum frá 2009, og hægt er að taka undir hvert orð greinarinnar.       Í niðurlagi hennar segir á þessa leið:

"Ætla verður, að sá meirihluti landsmanna, sem um árabil hefur lýst sig andvígan aðild að Evrópusambandinu, fagni því, að endi sé loks bundinn á þetta öfugsnúna umsóknarferli.  Sama gildir væntanlega um þingmenn flokka, eins og VG, sem hefur, þrátt fyrir allt, sem á undan er gengið, enn á stefnuskrá sinni, að hag Íslands sé bezt  borgið utan ESB.  Með tilkynningu ríkisstjórnarinnar er stigið réttmætt og mikilvægt skref, en síðan er það allra réttur að reyna að vinna annarri stefnu fylgi í framtíðinni."

Framferði formanns VG varðandi afstöðuna til ESB ber vott um tækifærismennsku og ábyrgðarleysi, sem er ólíðandi í svo afdrifaríku máli.  Í stað þess að hengja hatt sinn á Evrópusnaga Samfylkingar væri henni nær að gefa gaum að ádrepu Hjörleifs Guttormssonar, "Ísland skorið niður úr ESB-snörunni", og væri þá nokkur von til, að hún hætti að haga sér eins og kjáni, þegar samband Íslands við ESB ber á góma.  Slagtog með ómerkinginum Árna Páli Árnasyni, sem sakar forsætisráðherra landsins um "landráð" fyrir samráð við ESB um efnistök í bréfi Utanríkisráðherra til ESB, 12. marz 2015, verður Katrínu Jakobsdóttur aldrei til framdráttar.      

        

 

 

 

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 18.3.2015 kl. 04:24]

Þetta er afbragð og er svo mikil vægt í baráttunni. Ég er svo þakklát.                                                                                                                          

[Bjarni Jónsson, 18.3.2015 kl. 11:12]

Sæl, Helga, og takk fyrir hrósið.

Málflutningur aðildarsinna að ESB er ómálefnalegur og í raun út í hött (absurd). Það hefur verið krufið til mergjar í skýrslu HHÍ, að aðildarviðræðurnar strönduðu, þegar 4 kaflar voru eftir, þ.á.m. sjávarútvegs - og landbúnaðarkaflar.  Aðildarsinnar fara með þetta eins og mannsmorð, en samt ætla þeir af göflunum að ganga, þegar ESB er tilkynnt um einarða afstöðu ríkisstjórnarinnar að halda ekki viðræðunum áfram og Ísland geti þess vegna ekki lengur talizt vera umsóknarland.  Við vitum sem sagt, að skilyrði Alþingis um full yfirráð lögsögunnar og innlenda fiskveiðistjórnun var ósamrýmanleg stofnsáttmála ESB, og þess vegna gátu þau ekki haldið áfram.  Af því, hvernig aðildarsinnarnir láta núna, er fullljóst, að þeir ætla að fella þessi skilyrði burt og ljúka þannig köflunum 4 algerlega á forsendum ESB.  Að hernaðaráætlunin skuli vera sú að ætla að leggja landráðasamning fyrir þing og þjóð, stappar nærri vitfirringu.