Að hafa kjósendur að fíflum

Nú hefur "fjórmenningaklíkan" framið annað axarskapt strax í kjölfar alræmdra bréfaskrifta sinna til Genosse Martins Schultz, félaga í SPD - Sozialdemokratische Partei Deutschlands og forseta ESB-þingsins, og grenndarkommissarsins, en með einu bréfi, frá 13. marz 2015, varð hún sér hroðalega til minnkunar með nokkrum fullyrðingum, sem engan veginn fá staðizt um  innihald og aðdraganda bréfs Utanríkisráðherra frá 12. marz 2015, sem sent var með fullum stjórnskipulegum heimildum og var diplómatísk afturköllun á umsókn fyrri ríkisstjórnar um aðildarviðræður við ESB.

Þegar Berlaymont fer í saumana á bréfi "fjórmenningaklíkunnar" mun fara kjánahrollur um búrókratana þar við tilhugsunina um tímasóunina, sem téð umsókn hafði í för með sér fyrir báknið í Brüssel og fyrir hina agnarsmáu utanríkisþjónustu eyríkisins í norðri. Fíflagangur stjórnarandstöðunnar á Íslandi varðandi samskipti Íslands við ESB heldur þó enn áfram, og nú vill hún láta þjóðina kjósa um það, hvort halda eigi strönduðum aðildarviðræðum Össurar áfram, já eða nei. Þetta eru dæmigerð handabakavinnubrögð dómgreindarlítils fólks, sem gerir sér ekki grein fyrir, að nauðsynlegar forsendur vantar fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu um endurupptöku viðræðna, eins og nú skal greina. Hvers vegna er þessi tillaga algerlega ótæk ?:

1. Þegar Lúxemborgarinn Juncker tók við sem forseti framkvæmdastjórnar ESB í fyrra, var gefið út, að ESB mundi gera hlé á aðildarviðræðum við alla, sem hug hefðu á aðild, til ársins 2019.  Vesalings Juncker tók ekki fram, að þetta hlé ætti líka við um þá, sem héldu ESB uppi á snakki við "að kíkja í pakkann", enda er ekkert slíkt í bókum hans. Endurupptaka viðræðna um aðild er þess vegna mál næsta kjörtímabils á Íslandi, og málið gæti orðið umræðuefni í næstu Alþingiskosningum, en að kjósa um málið nú er eins ótímabært og hugsazt getur vegna ósamstöðu á Alþingi um efni spurningarinnar, vegna banns Stjórnarskrár Íslands við framsali valdheimilda til erlends ríkjasambands og vegna stöðu mála í ESB-sjálfu.  
2. Bréf Utanríkisráðherra Íslands til Utanríkisráðherra Lettlands frá 12. marz 2015 strikar út allar "kaflalokanir" Össurar og samningateymis hans með óafturkræfum hætti.  Nú er staða Íslands gagnvart ESB formlega eins og hún var fyrir 16. júlí 2009, þó að aðlögunarferlið hafi hins vegar fært mönnum heim sanninn um, að framsal fullveldis yfir fiskveiðilögsögunni og samningsaðild um flökkustofna ásamt aðild Íslands að "Common Agricultural and Fishery Policy" - grundvallarstefnu ESB um landbúnað og fiskveiðar - væri óhjákvæmilegur fylgifiskur aðildar. Af þessum sökum er spurning til þjóðarinnar á þá leið, hvort hún vilji taka upp viðræður við ESB um aðild, að þær verði leiddar til lykta og síðan kosið um niðurstöðuna, algerlega ófullnægjandi.
3. Ágúst Þór Árnason, aðjunkt við lagadeild Háskólans á Akureyri, rannsakaði umsóknarferli Íslands og aðlögunarferlið, sem fram fór í kjölfar þingsályktunar, sem kennd er við kattasmölun og samþykkt var með herkjum 16. júli 2009, komst að alveg nýrri niðurstöðu m.v. það, sem Össur Skarphéðinsson og þáverandi þingmeirihluti reyndu að halda að þjóðinni. Blekkingaleikurinn um afdrif viðræðnanna er stór ljóður á ráði Össurar, og framkoma hans við þing og þjóð er ámælisverð.        Eins og rakið er í frétt Agnesar Bragadóttur í Morgunblaðinu 20. marz 2015 með fyrirsögninni,      "ESB vill ekki semja við Ísland":              "Meginniðurstaða hans (ÁÞÁ-innsk. BJo) var sú, að ljóst væri, að það yrði ekki um neinar sérlausnir eða undanþágur að ræða fyrir Ísland, nema þá tímabundnar og klárlega engar, sem yrðu hluti af löggjöf Evrópusambandsins."                     Það er hægt að treysta því, að aðjunktinn fer ekki með neitt fleipur, og menn verða að gera sér grein fyrir því, hvað þetta þýðir fyrir hugsanlegt framhald málsins, t.d. þjóðaratkvæðagreiðslu í framtíðinni um viðræður um inngöngu Íslands í ESB.  Til að komast lengra með þær viðræður en Össuri Skarphéðinssyni tókst, verður að fella burt skilyrði Alþingis frá 2009.  Er Vinstri hreyfingin grænt framboð reiðubúin til þess ?  Hvernig stendur á því, að Katrín Jakobsdóttir lemur hausnum við steininn og lætur eins og það sé einfalt mál að halda þjóðaratkvæðagreiðslu um aðildarviðræður. Er henni stætt á því ? Þar skiptir efni spurningarinnar höfuðmáli.        Síðan hefur Agnes eftirfarandi eftir Ágústi Þór í símtali þann 19. marz 2015: "Það liggur fyrir, að það var Evrópusambandið, sem stoppaði viðræðurnar, og í þeim efnum skiptir ekki máli, hvort rætt er um aðlögunarferli eða samningaviðræður.  Þeir, sem vilja að þjóðaratkvæðagreiðsla fari fram og samningum verði lokið, verða að gera grein fyrir því, hvernig þeir ætla að ljúka samningum við ESB, sem vill ekki semja við Ísland" (með. skilyrðum Alþingis-innsk. BJo). Þetta er mergurinn málsins í sambandi við þingsályktunartillögu stjórnarandstöðunnar nú um þjóðaratkvæðagreiðslu.                        Hvers vegna lét Össur Skarphéðinsson hjá líða að útskýra fyrir þjóðinni, hvaða merkingu atburðir í Berlaymont í marz 2011 höfðu fyrir aðlögunarferlið ?  Þá urðu vatnaskil í utanríkismálum, því að þá stöðvaði ESB viðræðurnar um forræðið yfir íslenzka sjávarútveginum, en Össur fór á bak við þing og þjóð og skýrði aldrei frá raunverulegum málavöxtum.  Tæplega tveimur árum síðar, í janúar 2013, kórónaði Össur  blekkingaleikinn með því að skrökva því að þingi og þjóð, að hann hefði gert hlé á viðræðum fram yfir kosningar í apríl 2013. Hvernig gat Össur ætlazt til, að ný ríkisstjórn fengi Alþingi til að fella fyrirvara sína um aðild niður, sem hann þorði ekki að fara fram á á tímabilinu marz 2011-janúar 2013 ?   Hið rétta var, að ESB stöðvaði viðræðurnar í marz 2011 af ástæðum, sem Ágúst Þór útskýrir þinnig fyrir Agnesi: "Niðurstaða lykilmanna, sem ég ræddi við, var sú, að það væri ekki hægt að koma fram með rýniskýrsluna um sjávarútvegskaflann vegna þess, að í henni hefði verið krafa um tímasetta aðgerðaráætlun um það, hvernig Ísland ætlaði að taka upp Evrópulöggjöfina í sjávarútvegi.  Þeir vissu sem var, að viðbrögðin við slíkri kröfu gætu ekki orðið önnur en lok samningaviðræðna.  Þannig að við þær aðstæður, sem fyrir hendi voru, var klárlega ekki hægt að ljúka viðræðunum."      Þetta þýðir, svo ekki er um að villast, að fullreynt er "að kíkja í pakkann", og nú verða aðildarsinnar að stíga skrefið til fulls, breyta stjórnarskránni til að heimila fullveldisframsal, og síðan  mætti spyrja þjóðina á aðgreindum kjörseðli, hvort hún vilji hefja aðildarviðræður að nýju, en nú án skilyrða Alþingis. Þetta væri auðvitað uppgjöf fyrir ESB, þar sem auðlindir landsins væru í húfi. Af útskýringu Ágústar Þórs má jafnframt ráða, að ESB vill kappkosta að fá Ísland inn í sambandið, og það ætlar einfaldlega að bíða og sæta færis, þegar hugarfarsbreyting hafi orðið á Íslandi.  Skýrir þetta ekki ýmislegt, s.s. fyrstu viðbrögð við bréfi Utanríkisráðherra og tilvist Evrópustofu. Hagsmunamatið í Berlaymont er, að Ísland sé eftirsónarvert aðildarland, eins og reyndar Carl Bildt hélt fram, þegar "hraðferð" Íslands í faðm ESB var á teikniborði hans og Össurar.                                          
4. Jón Steinar Gunnlaugsson, lögfræðingur, áfellist mjög fyrrverandi ríkisstjórn fyrir að hafa stofnað til viðræðna við erlent ríkjasamband, sem eðli máls samkvæmt hlyti að leiða til framsals valdheimilda íslenzkra stjórnvalda, sem er óheimilt samkvæmt gildandi stjórnarskrá.  Það er bráðnauðsynlegt, að stjórnvöld landsins viðhafi rétta röð á inngönguferlinu í ESB, hvað sem öðru líður.  Eitt verður að leiða af öðru, og hér gengur ekki að gösslast bara einhvern veginn áfram, eins og svo mjög einkenndi vinnubrögð ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur.                                     Fyrst verður að ræða og framkvæma stjórnarskrárbreytingar, síðan að ræða og ákveða, hvernig á að draga ESB aftur að samningaborðinu, og að lokum á að varpa spurningu til þjóðarinnar um það í almennri atkvæðagreiðslu, hvort hún vilji, að aðlögunarferlið verði tekið upp að nýju, þegar ESB er tilbúið til þess, og ferlið leitt til lykta, sem vinstri stjórnin ekki gerði.            Í niðurlagi greinar sinnar, "Stjórnarskráin leyfir ekki aðild", skrifar Jón Steinar Gunnlaugsson: "Ástæða er til að segja nú við Alþingismenn, sérstaklega þá, sem sitja í stjórnarandstöðu:    Ef þið viljið, að Ísland hætti að vera fullvalda ríki og afhendi erlendu ríkjasambandi valdheimildir, sem núna eru í okkar eigin höndum, ættuð þið að gera fyrst tillögur um breytingar á stjórnarskránni í þessa veru.  Og hætta síðan að breyta íslenzkum rétti til samræmis við hinn erlenda rétt, þar til ljóst er orðið, að stjórnarskrá okkar leyfi aðildina.  Það gerir hún ekki nú." 

Það var einkenni á vinstri stjórninni, og það sama er uppi á teninginum hjá núverandi stjórnarandstöðu, að hún kunni ekki að vinna.  Stjórnarandstaðan kann augljóslega ekkert til verka, því að hún fer algerlega öfugt að og vinnur t.d. þjóðaratkvæðagreiðslu málið sitt með öfugum klónum, svo að slík atkvæðagreiðsla mundi verða algerlega marklaus, af því að "undirstaðan er ekki réttlig fundin".  ESB-menn í Berlaymont fylgjast náið með framvindu mála hérlendis, og mundu ekki verða hrifnir af því að fá ósk um endurupptöku viðræðna án nokkurra breytinga að Íslendinga hálfu til að gera snurðulausa inngöngu mögulega.  Þeir vita ósköp vel, að tal á Íslandi núna um endurupptöku viðræðna í Berlaymont er marklaust hjal fólksins, sem sendi þeim nýlega bréf, þar sem farið var með rangt mál og staðlausa stafi. 

 

Athugasemdir

[Valdimar Samúelsson, 23.3.2015 kl. 17:47]

Góð grein. Er hægt að kæra össur fyrir lygar að Alþingi og þjóð  marz 2011 Hann framdi landráð 2009 og svo þetta 2011 Ég segi að hann eigi að fara í fangelsi í 8 ár. Landráð firnist ekki.

[Kolbrún Hilmars, 23.3.2015 kl. 18:30]

Ísland verður áfram vonarpeningur ESB - það er ekki lítill heimanmundurinn sem er undir.  ESB missti (tvisvar) naumlega af fiskveiðilögsögu Noregs, útilokaðir frá fiskveiðilögsögu Færeyja og Grænlands.  
Undarlegt að ESB sinnar átti sig ekki á því hvað gerist ef lifibrauðið - í tvennum skilningi þ.e. bæði matur og verslunarvara, verður endanlega framselt fyrir ómerkilega gyllta smámynt.  Jafngildir perluviðskiptum nýlenduvelda við svokallaða frumbyggja fyrrum! 

[Bjarni Jónsson, 23.3.2015 kl. 18:35]

Sæll, Valdimar;

Núverandi stjórnarandstaða er mjög gagnrýnin á ráðherra í ríkisstjórn Sigmundar fyrir meintan skort á upplýsingum og jafnvel rangar upplýsingar til þingsins.  Öll þau "afbrot" blikna þó í samnaburðinum við hegðun Össurar, umsóknar- og olíumálaráðherra, gagnvart þingi og þjóð.  Þessi blekkingastarfsemi Össurar er nú a.m.k. einnar messu virði hjá Eftirlitsnefnd þingsins.  Össur vanrækti tvímælalaust upplýsingaskyldu sína til að draga fjöður yfir þá staðreynd, að ESB stöðvaði aðildarviðræðurnar í marz 2011 vegna skilyrða Alþingis, sem voru ósamrýmanleg fyrirætlun ESB að troða sjávarútvegsstefnu sinni ofan í kokið á samningateymi Íslands.  Landráð er stórt orð og viðurhlutamikið, og ég veit ekki, hvort það á við í þessu sambandi.

[Bjarni Jónsson, 24.3.2015 kl. 17:37]

Sæl, Kolbrún;

Það er mergurinn málsins, að auðlindir lögsögunnar eru undir, af því að sameiginlega fiskveiðistefnan er greipt í stofnsáttmála ESB. Það á t.d. ekki við um járnnámur Svíþjóðar. Þess vegna hentar aðild illa fyrir Noreg, Grænland og Ísland. Það má ekki gleyma því, Kolbrún, að aðildarkostnaður Íslands í beinhörðum útlátum ríkissjóðs mundi nema tugum milljarða króna.  Mundum við fá betri efnahagsstjórn í staðinn ?  Það er ekki reyndin í ESB-löndunum, og ESB á í stórfelldum vandræðum á öllum vígstöðvum, ekki sízt með peningamál og efnahagsmál.  Við getum tekið upp Maastricht-viðmiðin, þó að við göngum ekki inn í ríkjasamband, sem við gætum sáralítil áhrif haft á.  Við mundum þá afhenda fullveldi Íslands, en fá ekkert handfast í staðinn.

[Bjarni Jónsson, 24.3.2015 kl. 18:14]

„Alþingi ályktar að fram fari þjóðaratkvæðagreiðsla 26. september 2015 um hvort halda skuli áfram aðildarviðræðum Íslands við Evrópusambandið.

Eftirfarandi spurning verði borin upp í þjóðaratkvæðagreiðslunni: 

„Vilt þú að Ísland taki upp þráðinn í viðræðum við Evrópusambandið með það að markmiði að gera aðildarsamning sem borinn yrði undir þjóðina til samþykktar eða synjunar?

    ❏    Já.

    ❏    Nei.“

 Fjórmenningaklíkan er algerlega skyni skroppin að leggja ofangreinda tillögu fram til þingsályktunar. Hvað hefur breytzt frá því, að ESB sleit viðræðunum af ástæðum, sem fram koma hér að ofan í vefgreininni ? Það hefur breytzt, að viðræðurnar hafa verið núllstilltar á byrjunarreit.  Það er ekkert lengur til, sem heitir "að taka upp þráðinn í viðræðum við Evrópusambandið".  Hvað heldur fólk, að menn hugsi um Alþingi í Berlaymont, þegar þeir frétta af annarri eins dómadags vitleysu og þessari tillögu stjórnarandstöðunnar á Alþingi Íslendinga.  Vísast hafa þeir nú þegar frétt af þessu, hrista höfuðið og snúa sér svo að næsta máli.  Stjórnarandstaðan er til stórskammar.